Hjálmar og Dagur í formalíni.

Væri ekki nær að minnka glerhjúpana aðeins og hafa svo Dag og Hjálmar til sýnis í formalíni þar í hvorum hjúp? Annars hafa þessir aðilar þrátt fyrir allt gert sig gjörsamlega ógleymanlega með yfirgengilegum fíflagang í gegnum tíðina.

„Í hvaða heimi lifir Hjálmar Sveinsson?“

Eyðimerkursandsölumaðurinn.

Bjartsýnn á að þetta klárist!?! Einhvern veginn klárast það. Wow tilbúið til að takast á við enn frekari lækkun fargjalda þó sífellt fleiri forðist að kaupa flugmiða með þeim og allt stefni í þrot. Svona menn eiga að vera í sölumennsku á eyðimerkursandi til Saudi.

 

Bjartsýnn þótt tíminn sé naumur

Lífeyrissjóðina burt.

Við erum með almannatryggingakerfi sem tryggir fólki ellilífeyri þegar það hefur náð ákveðnum aldri. En hafi menn greiðslur úr lífeyrissjóðum þá skerðist þessi lífeyrir og verður að engu hafi viðkomandi sýnt ráðdeild. Leggja þarf niður lífeyrissjóðakerfið í þeirri mynd sem það er í nú og ættu eignir sjóðanna sem til eru í daga að ganga óskertar til uppbygginga innviða samfélagsins í stað þess að verðbréfabraskarar á ofurlaunum haldi áfram að gambla með þær. Mótframlag frá atvinnurekendum má nýta til hækkunar á rástöfunarupphæð launa en það sem dregið er af launamanni færi óskert til almannatryggingakerfisins. Við starfslok ætti að greiða öllum sömu mánaðarlegu upphæð út úr almannatryggingum óháð því hvaða laun þeir hafa haft á vinnumarkaðsaldri og þannig fengi verkamaðurinn og forstjórinn nákvæmlega sömu upphæð (þetta er jú tryggingakerfi). Vilji svo einhverjir leggja eitthvað umfram það til hliðar er það algjörlega þeirra  einkamál og greiðslur úr því eiga ekki að skerða útgreiðslur úr almannatryggingum. Þessum breytingum ætti að koma á strax.

Lífeyrissjóðakerfið eins og það er í dag hefur þar að auki snúist upp í andhverfu sína og valda hinum eiginlegu eigendum þeirra stórskaða. Þeir eru stórir eigendur í stærstu fyrirtækjum landsins þar sem stjórnendum er uppálagt að skila sem bestri afkomu. Slíkt er gert m.a. með því að fá sem mest út úr hverri seldri einingu en ekki síður með því að halda launakostnaði niðri. Þar að auki veldur starfsemi lífeyrissjóðanna bólumyndun á fasteignamarkaði og heldur vaxtakostnaði og þar með fjármagnskostnaði uppi sem að lokum er greiddur úr vasa almennings. Þessar breytingar myndu hins vegar valda því að fjöldi jakkalakka og pilsdrottninga þyrftu að leita sér að öðrum störfum sem ekki eru eins safarík. En minni hagsmunum má fórna fyrir meiri og það á svo sannarlega við í þessu tilfelli þar sem almenningur myndi njóta þessara breytinga ríkulega. Með þessu myndu sparast gríðarlegar upphæðir sem í dag fara í umsýslukostnað sjóðanna en sá kostnaður er að stærstum hluta vegna óeðlilegra ofurlauna til þeirra sem höndla með fjármuni sjóðanna en bera á móti enga raunverulega ábyrgð.

Stokki upp lífeyriskerfið

Það sem almenningur vill.

Og almenningur heldur áfram að skipta við svona aðila. Ekki veit ég betur en Andri Már selji bara vel í ferðir undir nafni Heimsferða eftir gjaldþrotið. Búinn að fara illa með flugfólkið og einnig með farþegana. Ef dugur væri í fólki þá hætti það að skipta við svona skúrka.

Tíu milljarða kröfur á Íslandi

Áskriftarbætur.

Það er alltaf hætta á því að þeir sem koma sér á spenann telji sig vera komna í áskrift. Það er ótrúlegt hve mörgum þykir eftirsóknarvert að gerast sveitarómagar og vera á framfæri annarra. Það er þó virðingarvert gagnvart skattgreiðendum sem halda bótaþegunum uppi að birtur er listi yfir þá sem fá greiddar listamannabætur og þá liggur það opinberlega fyrir hverjir sveitarómagarnir eru. Þennan hátt þarf að hafa á með allar aðrar bætur sem ríkið greiðir. Á þriðja tug þúsunda manns þiggja örorkubætur en flestir í þeim hópi eru laumufarþegar að misnota sér glufur í kerfinu og valda því að minna er hægt að hjálpa þeim sem raunverulega þurfa aðstoð. Þá eru uþb. 4.000 letingjar sem þiggja atvinnuleysisbætur sem kostar milljarð á mánuði en eins og öllum má ljóst vera er næga vinnu að hafa í dag þó hún sé ekki endilega á sérfræðisviði hvers og eins. Það mætti þá að sama skapi draga úr innflutningi Austantjalda sem fylla þrælakistur Íslands. Það má alveg velta því fyrir sér hvort þeir sem eingöngu japla af jötunni en leggja ekkert í hana eigi yfirleitt að hafa kosningarétt. Sem samfélag ber okkur siðferðisleg skylda til að leggja þeim sem aðstoð þurfa hjálparhönd en þær skyldur ná ekki yfir fjöldaframleiðslu á aumingjum.

Segja Einar ekki meðal umsækjenda

Hvers er ábyrgðin?

Borgarstjóri getur ekki falið sig á bak við það að hafa haft eintóma apaheila og afglapa í forsvari fyrir hin og þessi svið. Borgarstjóri er í raun hinn eiginlegi framkvæmdastjóri og ber ábyrgð á öllu klabbinu. Þetta er algjörlega sambærilegt því að framkvæmdastjóri ber ábyrgð á því að vörslusköttum séu ekki gerð skil. Það er ekkert undarlegt við að Ingibjörg Sólrún skilji ekki þessa ábyrgð því almennt telja pólitíkusar sig bera gríðarlega ábyrgð þegar laun þeirra eru ákveðin en lengra nær ábyrgðin ekki í þeirra huga. Því til viðbótar er hún Samspillingardúlla sem ekki tekur að eyða orðum á að útskýra fyrir hvað felst raunverulega í að bera ábyrgð.

„Svona getur nú pólitíkin verið ljót“

Gott ástand á vinnumarkaði.

Það kemur sér vel fyrir þá sem urðu "útundan" í úthlutun þessara bóta í ár að næga vinnu er að hafa víðast hvað á landinu. Þetta fólk er því ekki á vergangi að því gefnu að það nenni að taka þá vinnu sem er í boði.

Engin listamannalaun handa Einari

ListamannaBÆTUR, ekki laun.

Laun eru greidd fyrir vinnuframlag þar sem eftirspurn er eftir vinnunni. Köllum þetta réttum nöfnum, ListamannaBÆTUR. Ég myndi vilja sjá þessa peninga fara í heilbrigðiskerfið frekar en fólki sem er bara að sinna áhugamálum sínum og hefur þar af leiðandi ekki tíma til að sinna störfum sem eftirspurn er eftir.

Úthlutun listamannalauna 2019

Hissa?

Það verður seint of ítrekað að aldrei á að missa augun af farangri sínum í flugstöðvum, lestarstöðvum eða almmennt þar sem margt er um manninn. Í mörgum flugstöðvum glymur þetta í hátölurum stöðvanna í sífellu. Hann hefði átt að vera meira hissa á sjálfum sér að verða hissa við að taskan væri horfin eftir að hafa skotist eftir bjór en að verða hissa á að taskan væri horfin.

Beðinn að sækja lyktandi tösku