Sjálftökuhyskið byrji á að taka til í ríkisbákninu.

Áður en sjálftökuhyskið getur leyft sér að beina spjótum sínum að fólki á almennum vinnumarkaði og saka það um að setja þjóðfélagið á hliðina vegna yfirgengilegrar frekju þarf þetta sama fólk að líta sér nær og ekki úr vegi að það læri mannasiði. Hrúgað hefur verið undir rassinn á embættismönnum ríkisins sem mjög margir eru í störfum sem eru algjörlega óþörf og skila engum tilgangi nema þá helst að þvælast fyrir. Byrja þarf á að leggja niður fjölda stofnana og líta í því tilliti til íbúafjölda í landinu. Aftur með tilliti til íbúafjölda í landinu þarf að fækka verulega í þeim stofnunum sem eftir eru. Nú er td. fjöldi þingmanna með aðstoðarmenn sem tiðkaðist alls ekki fyrir nokkrum árum og eru það skýr merki um að viðkomandi þingmaður sé í starfi sem hann veldur ekki. Nýtt kerfi til að ákvarða laun embættismanna ríkisins væri að mæla þá í störfum sem auðmælanlegt er með tilliti til framleiðni. Þá kæmi helst til greina einhvers konar framleiðslustörf eða ákvæðisvinna í einhverri mynd (þetta fólk hefur gott af því að prófa að vinna svolítið með höndunum). Viðkomandi fengi svo laun sín í starfi embættismanns sem endurspegluðust í verðmætasköpun hans/hennar í ákvæðisvinnuprófinu. Þá yrðu margir þeirra tæplega matvinnungar. Þegar embætti á ríkisjötunni hafa verið auglýst laus til umsóknar sækir ávallt óhemju stór hópur um þar sem fóðurbagginn er mun sverari þar en á almennum markaði. Það er því full ástæða til að lækka laun verulega fyrir þessi störf þar til sá fjöldi sem þar sækir um sé á pari við umsækjendur í störf á almennum markaði. Áður en sjálftökuhyskið á þingi gagnrýnir hinn almenn launamann þá þarf að setja lög þar sem öllum embættismönnum er sagt upp störfum, raðað sé í launaflokka á ný sem endurspegla launataxta á almennum markaði og auglýsa störfin upp á nýtt. Þessir aðilar fylgi síðan launum á almennum markiði án möguleika á að klína utan á aukagreiðslum fyrir óunna yfirvinnu eða annað. 

Uppskrift að óstöðugleika