Það sem almenningur vill.

Og almenningur heldur áfram að skipta við svona aðila. Ekki veit ég betur en Andri Már selji bara vel í ferðir undir nafni Heimsferða eftir gjaldþrotið. Búinn að fara illa með flugfólkið og einnig með farþegana. Ef dugur væri í fólki þá hætti það að skipta við svona skúrka.

Tíu milljarða kröfur á Íslandi

Áskriftarbætur.

Það er alltaf hætta á því að þeir sem koma sér á spenann telji sig vera komna í áskrift. Það er ótrúlegt hve mörgum þykir eftirsóknarvert að gerast sveitarómagar og vera á framfæri annarra. Það er þó virðingarvert gagnvart skattgreiðendum sem halda bótaþegunum uppi að birtur er listi yfir þá sem fá greiddar listamannabætur og þá liggur það opinberlega fyrir hverjir sveitarómagarnir eru. Þennan hátt þarf að hafa á með allar aðrar bætur sem ríkið greiðir. Á þriðja tug þúsunda manns þiggja örorkubætur en flestir í þeim hópi eru laumufarþegar að misnota sér glufur í kerfinu og valda því að minna er hægt að hjálpa þeim sem raunverulega þurfa aðstoð. Þá eru uþb. 4.000 letingjar sem þiggja atvinnuleysisbætur sem kostar milljarð á mánuði en eins og öllum má ljóst vera er næga vinnu að hafa í dag þó hún sé ekki endilega á sérfræðisviði hvers og eins. Það mætti þá að sama skapi draga úr innflutningi Austantjalda sem fylla þrælakistur Íslands. Það má alveg velta því fyrir sér hvort þeir sem eingöngu japla af jötunni en leggja ekkert í hana eigi yfirleitt að hafa kosningarétt. Sem samfélag ber okkur siðferðisleg skylda til að leggja þeim sem aðstoð þurfa hjálparhönd en þær skyldur ná ekki yfir fjöldaframleiðslu á aumingjum.

Segja Einar ekki meðal umsækjenda