Þvergirðingur í skjóli embættishroka.

Einkafyrirtæki myndi skipuleggja sig í ljós aðstæðna og hafa opið í hádeginu með því að starfsmenn skiptust á að fara í mat. Þeir sem koma í strætó eða gangandi bíða úti hvort eð er og er það tæplega á ábyrgð þeirra sem koma á bílum. Þetta steinrunna opinbera apparat þarf að einkavæða sem allra fyrst. Þessi embættismaður er ekki að átta sig á að hann er í vinnu hjá almenningi. Hann á ekki að hegða sér eins og einræðisherra.

Biðröð út á götu hjá sýslumanni

Hraðvirkasta samningaleiðin.

Verkalýssinnar tala ávallt eins og aðeins launagreiðandinn sé að semja og ef ekki nást samningar þá sé það allt launagreiðandanum að kenna ef ekki nást samningar en aldrei þeim sem sitja gegnt þeim borðsins, þ.e. launþegunum. Samningsaðilarnir eru yfirleitt tveir og báðir að reyna að ná því besta fram fyrir sig og sína. En væri kannski best að láta bara alla semja við sjálfa sig um kaup og kjör rétt eins og þingmennirnir og æðstu embættismennirnir gera í raun ? Það er reyndar gert með smá krókaleiðum svo vitleysisgangurinn sé ekki eins augljós en svona er það nú samt.

Gagnrýndi Bjarna og vísaði til kökuskreytinga