Alltaf vinnuveitandanum að kenna.

Stemmningin í vinnumarkaðsmálum hér á landi hefur undanfarið hneigst í þá átt að sitji allt fast í kjaradeilu þá sé það vinnuveitandanum einum að kenna að ekki náist að semja. Þá skiptir engu máli hve arfavitlausar kröfur viðsemjandans eru hinum megin borðsins. Þetta eru nefnilega ekki eiginlegar samningaviðræður því vinnuveitandinn virðist bara mega semja við einn aðila. Í venjulegum samningum ganga hlutirnir þannig fyrir sig að nái samningsaðilar ekki saman þá hefur hvor um sig frelsi til að finna sér annan aðila til að semja við. Verkalýðsfélög hér á landi eru hins vegar kominn með þann óeðlilega rétt að fái þau ekki það sem þau vilja geta þau stöðvað atvinnustarfsemi og lagt fyrirtæki og heilu atvinnugreinarnar í rúst. Það þótti td. alveg fyrir neðan allar hellur að Icelandair ætlaði að snúa sér að öðrum samningsaðila þegar ljóst var að flugfreyjur/flugþjónar ætluðu sér í þessu skjóli að þröngva viðsemjanda sínum til kjarasamnings sem innihélt réttindi langt umfram það sem samkeppnisaðilar hans eru bundnir af. 

Lög sett á verkfall flugvirkja