Gagnkvæmur réttur á vinnumarkaði ?

Starfsmaðurinn hefur rétt á að segja upp störfum ef honum líkar ekki. Hins vegar er rétturinn ekki gagnkvæmur. Vinnuveitandinn hefur ekki orðið nokkurn rétt lengur og ræður ekki einu sinni hvaða fólk hann hefur í vinnu. Kenna má lyddunum hjá SA um að hluta en þar á bæ virðast menn vera tilbúnir til að skrifa undir fáranlegustu kröfur ofstækisfulltrúa verkalýðsfélaganna mótbárulaust. Allir vinnuveitendur, einnig þeir sem standa utan SA verða svo forspurðir að beygja sig undir herlegheitin.

Málshöfðun vegna uppsagnar trúnaðarmanns

Athugasemdir

[Flosi Eiríksson, 5.10.2021 kl. 13:09]

það að trúnaðarmönnum verkalýðsfélaga megi ekki segja upp fyrir að tala máli sinna samstarfsmanna er áratuga gamalt ákvæði, og er í lögum um stéttarfélög og vinnudeildur frá 1938 og því sett í lög af Alþingi en ekki samið um það í kjarasamningum. Er ekki eðlilegt að hafa grundvallarstaðreyndir á hreinu áður en maður eys úr sér skömmunum.  

[Örn Gunnlaugsson, 5.10.2021 kl. 16:26]

Flosi, staðreyndin er fyrst og fremst sú að vinnuveitendur eiga ekki orðið nokkurn skapaðan rétt. Og það er einnig morgunljóst að SA sýnir allt of mikla linkind í samskiptum við verkalýðsforystuna sem er vægast sagt býsna frek orðin. Þegar ég vísa til linkindar SA þá átti ég við almennt en ekki endilega þetta atriði. Það kom hvergi fram í fréttinni að starfsmanninum hafi verið sagt upp fyrir að tala máli samstarfsmanna en það er án efa sett í þann búning af verkalýðsforystunni. Það er ekki nokkur leið að losa sig við starfsmann sem jafnframt er trúnaðarmaður. Þá er kannski bara betra að láta vaða og verða dæmdur til greiðslu bóta. Væri ekki bara sanngjarnt að réttur hver sem hann er gildi á báða bóga ?